Categorieën
blog

Afscheid van Peter & Kristel

door Gerard (juli 2022)

31 oktober 2016, Kerkhervormingsdag:
Volle Nieuwe Kerk met mensen uit verschillende kerken. Er zijn sprekers.  Er  wordt gebeden en gezongen.
Dan: koffie/thee/sap.  Boven allen uit steekt het hoofd van een man met krullend haar: Peter.
Even later zijn we in gesprek. Spreken af later bij hem thuis verder  te praten.
Later bij hen thuis:
Kristel doet open. Zij en Peter ontvouwen hun plan om een leefgemeenschap op te richten. Ze kunnen mensen voor de leefgemeenschap werven, nu de stedelijke kerkenraad positief over een leefgemeenschap denkt.
Op de startavond voor de gemeenschap zijn we met ongeveer 10.
In hun plannen staat o.a.: hoe zij een gemeenschap zien.
Er komen 9 appartementen beschikbaar. Goed voor onderling contact!
Een werkgroep, waarin Peter&Kristel en leden van de stedelijke kerkenraad  zitten, beoordeelt of belangstellende mensen geschikt zijn om mee te doen.
Samen stellen de geworven leden, onder leiding van Peter&Kristel, een werkplan op. Zij schrijven ook een eerste opzet voor een missie. Met daarin, zondagavondgebed, reflectie op ons doen en geloven, buurmaaltijden, e.a. In de missie staat, dat we Jezus Christus willen volgen en GOD zien als bron van ons leven.
Peter&Kristel onderhouden, als leden van de Ark-kerkenraad, het contact daarvan met de leefgemeenschap.
Wat opvalt is dat hun manier van omgaan met bewoners van Nieuw West zich kenmerkt door eenvoud.
Later hopen zij in een van onze noordelijke provincies hun ideaal van gemeenschappelijk leven voor te leven.
Het ga jullie goed!
Categorieën
blog

Donkerblauw

door Kristel (juli 2022)

Afgelopen week appt een buurvrouw mij met de vraag of ik misschien iets kan met haar overgebleven emmer met blauwe textielverf. Het Kinderatelier loopt ten einde en dit is precíes wat ik nodig heb! Wat zullen de kinderen het leuk vinden om hun eigen t-shirt te ontwerpen!

Terwijl ik met een klotsende emmer achterop mijn fiets door de wijk loop, denk ik – wat ik al zo vaak gedacht heb- : ‘De buurt voorziet!’. En daarna schiet me ook meteen dat andere spreekwoord te binnen: ‘It takes a village to raise a child’. Je hebt de hulp van een dorp of een stadswijk nodig om je kinderen op te voeden. En blijkbaar werkt dat ook met zoiets als een Kinderatelier.

Bovenop de emmer ligt de houten pollepel waar het blauw is ingetrokken en ik kan er niets aan doen dat dit beeld nog meer herinneringen naar boven roert. Die ‘flow’, die ontstaat als mensen betrokken zijn op elkaar, heb ik zo vaak mogen ervaren in en rondom de Ark. Zucht! Zo is het nu dus met me gesteld in aanloop naar het afscheid… Een blauwe brei van weemoed en dankbaarheid klotsend in een emmer. Melodramatischer en treffender wordt de vergelijking niet. Nu gaan we ins blaue hinein naar Bretagne. Wat gaan we daar genieten! En wat gaan we iedereen missen! Maar ik heb een donkerblauw vermoeden dat wij allemaal wel weer onze weg zullen vinden.